De Canadese journaliste die op 12 oktober in de Afghaanse hoofdstad Kabul werd ontvoerd is zaterdag vrijgelaten. Het gaat om Melissa Fung die voor de Canadese zender CBC werkzaam is. Ze werd vastgehouden in een grot.
Er zijn berichten dat haar ontvoering geheim werd gehouden. Daarmee wilde men haar veiligheid niet in gevaar brengen.
In de media circuleren berichten dat de ontvoering van Fung geheim werd gehouden. CBC zou hebben gevraagd om er geen ruchtbaarheid aan te geven.
Maar Afghaanse media maakten op 13 oktober melding van de kidnapping. Het nieuwsagentschap Quqnoos meldde: “A foreign woman has been kidnapped in the capital Kabul, the Interior Ministry says."
Verder werd haar vermoedelijke nationaliteit bekendgemaakt: "The woman, who is thought to be a Canadian journalist, was dragged from her car in the Qargha district of the capital on Sunday, ministry spokesman Zalmay Bashari said.”
Het ministerie van Binnenlandse Zaken maakte dus haar ontvoering bekend. Later zal er verder geen ruchtbaarheid aan gegeven zijn.
Ook werd door het agentschap Bakhtar bekendgemaakt voor welke omroep ze werkte: “Canadian women who work in the CBC Television of that country in Kabul kidnapped by the 3 armed men from Charahi Qamber area of Kabul on Sunday.”
Dus zo geheim was haar ontvoering helemaal niet, zoals de Telegraaf schrijft: ""Het slachtoffer, de journaliste Melissa Fung, werkt voor de publieke omroep CBC en werd 12 oktober in Kabul ontvoerd. De autoriteiten en haar werkgever hielden dit geheim omdat dat haar vrijlating zou dienen."
De Canadese premier Stephen Harper bevestigde haar vrijlating. Hij zei dat er geen losgeld voor Melissa was betaald.
De 35-jarige verslaggeefster werd vastgehouden in een grot. De laatste week van haar gijzelname bracht ze door met haar handen en voeten in de boeien in de provincie Maidan Wardak, ten zuiden van de hoofdstad.
Ze werd door gewapende mannen ontvoerd toen ze een vluchtelingenkamp bij Kabul bezocht en meegevoerd de bergen in ten westen van Kabul, aldus CBC.
Melissa werkte aan een artikel over vluchtelingen in het stadsdeel Qargha in het westelijke deel van Kabul.
Stephen Harper bedankte president Hamid Karzai en zijn regering voor hun hulp bij de oplossing van de zaak.
Stamoudsten hebben geholpen bij de bemiddeling om Fung vrij te krijgen. De Canadese ambassadeur in Afghanistan, Omar Samad, zei: “Dit is een grote opluchting voor Canadezen en Afghanen.”
De Afghaanse inlichtingendienst vertelde ook dat er geen losgeld was betaald, maar deelde niet mee of haar gijzelnemers criminelen waren of de Taliban.
De Taliban laten weten dat ze niets te maken hebben gehad met de gijzeling.
De inlichtingendienst zegt dat bij de actie drie mannen werden gearresteerd, maar dat een van de leiders naar het buitenland was gevlucht.
Vorige maand werd er in Afghaanse media wel gemeld dat er een journalist was ontvoerd, maar dat kwam daarna inderdaad niet meer in de publiciteit. Het lijkt op die manier niet bekend of er nog meer journalisten of hulpverleners vastzitten.
Er werd ook niet gemeld of er misschien gevangenen waren vrijgelaten in ruil voor de Canadese.
Vrijdag werd de Nederlandse journaliste Joanie de Rijcke vrijgelaten die voor het Belgische blad P-magazine werkt. Zewerd vorige week zaterdag ontvoerd toen ze op zoek was naar de militanten die in augustus een Franse patrouille hadden aangevallen.
Ook haar gijzelname werd niet in de publiciteit gebracht, zo melden verschillende media. Maar de ontvoering van Melissa Fung werd nota bene door de Afghaanse regering zelf bekendgemaakt.
Zie ook
Nederlandse journaliste Joanie de Rijcke weer vrij in Afghanistan
zondag 9 november 2008
vrijdag 7 november 2008
Nederlandse journaliste Joanie de Rijcke weer vrij in Afghanistan
De Nederlandse verslaggeefster Joanie de Rijcke (43) die zaterdag door de “Taliban” werd ontvoerd is weer veilig en wel vrijgelaten. Haar gijzelname werd om veiligheidsredenen geheim gehouden. Ze was op zoek naar de Taliban die een aanval hadden uitgevoerd op Franse troepen.
De journaliste, die voor het Belgische blad P-magazine reportages vanuit Afghanistan maakte, werd vrijdag in vrijheid gesteld door haar ontvoerders.
Günther van Hassel, de hoofdredacteur van P-magazine, zei in een reactie: “Het gaat goed met haar. Er zijn nog maar weinig dagen zo mooi begonnen als vandaag.”
De Rijcke was al vier weken in het Aziatische land en wilde een reportage maken over de Franse militairen die in augustus in een hinderlaag sneuvelden in het district Surobi bij de hoofdstad Kabul.
Ze was daarvoor met haar tolk op zoek naar de “leider van de bende die in augustus tien Franse militairen doodde in een hinderlaag”, aldus P-magazine.
De verslaggeefster belde zelf het blad om te zeggen dat ze in gijzeling was genomen. P-magazine schakelde daarna de regering van Nederland en België in.
De Rijcke heeft de Nederlandse nationaliteit maar woont en werkt al geruime tijd in België. Volgens het blad werd besloten om het initiatief bij Nederland te leggen vanwege haar nationaliteit.
Het zou niet duidelijk zijn door wie Joanie werd ontvoerd. Volgens de redactie van het blad “is het niet uit te sluiten dat de journaliste ontvoerd is door de groepering die ze wou bezoeken en interviewen”.
Michaël Lescroart, de redactiechef van het blad, heeft de hele tijd alle gesprekken gevoerd.
Na twee dagen was de tolk van de verslaggeefster weg. Hij zou volgens van Hassel zijn vrijgelaten of gevlucht.
De tolk kwam in elk geval boven water in Kabul en het is mogelijk dat hij daar “bruikbare informatie” heeft kunnen doorgeven, aldus van Hassel.
Het blad en de autoriteiten kozen ervoor om de ontvoering geheim te houden. Men wilde voorkomen dat de leiders van de Taliban er lucht van zouden krijgen in Pakistan en haar misschien wilden laten executeren.
De internationale pers in de Afghaanse hoofdstad was van de gijzeling op de hoogte, maar hield de kaken stijf op elkaar om haar veiligheid niet verder in gevaar te brengen.
Na haar vrijlating ging De Rijcke naar een ziekenhuis van de ISAF-veiligheidsmacht voor een medische controle. Daarna vertrok ze naar de Nederlandse ambassade in Kabul. Dit weekeind gaat ze terug naar België.
Het is niet duidelijk of er losgeld is betaald of dat er gevangenen zijn vrijgelaten voor De Rijcke. Ontvoeringen in Afghanistan kunnen worden uitgevoerd door de Taliban, om regeringen onder druk te zetten of om gevangen medestanders los te krijgen.
Daarnaast zijn er bendes actief die mensen gijzelen om losgeld te eisen. Hierbij kunnen naar verluidt bedragen wel oplopen tot 5 miljoen dollar.
De 10 Fransen kwamen om nadat ze in een hinderlaag van de Taliban terechtkwamen. Ze verkenden een onbekende weg naar een basis. De voertuigen kwamen vast te zitten, en er ging een voetpatrouille verder die plotseling onder vuur werd genomen.
Over de precieze omstandigheden bestaan verschillende verhalen. Franse soldaten zeggen dat ze ook onder vuur werden genomen door vriendschappelijke vliegtuigen. Dit wordt echter door de buitenlandse legermachten ontkend.
Er werd gesuggereerd dat de Fransen “overmoedig” waren. Ze hadden juist het commando over het Regionaal Commando Capital van de ISAF van Italië overgenomen en de leiding in een district ten noorden van Kabul.
Franse verslaggevers wisten later contact te leggen met militanten die betrokken waren bij de aanval op de Fransen. De rebellen lieten zich door het blad Paris Match fotograferen met een horloge en zelfs in de kleding van de slachtoffers.
Dit leidde in Frankrijk tot grote ontzetting. Het blad Paris Match werd er zelfs van beschuldigd om propaganda voor de Taliban te maken.
Zie ook
Opschudding in Frankrijk vanwege Taliban met buit van gesneuvelde Fransen
Tien ISAF-soldaten uit Frankrijk gesneuveld in Surobi bij Kabul
De journaliste, die voor het Belgische blad P-magazine reportages vanuit Afghanistan maakte, werd vrijdag in vrijheid gesteld door haar ontvoerders.
Günther van Hassel, de hoofdredacteur van P-magazine, zei in een reactie: “Het gaat goed met haar. Er zijn nog maar weinig dagen zo mooi begonnen als vandaag.”
De Rijcke was al vier weken in het Aziatische land en wilde een reportage maken over de Franse militairen die in augustus in een hinderlaag sneuvelden in het district Surobi bij de hoofdstad Kabul.
Ze was daarvoor met haar tolk op zoek naar de “leider van de bende die in augustus tien Franse militairen doodde in een hinderlaag”, aldus P-magazine.
De verslaggeefster belde zelf het blad om te zeggen dat ze in gijzeling was genomen. P-magazine schakelde daarna de regering van Nederland en België in.
De Rijcke heeft de Nederlandse nationaliteit maar woont en werkt al geruime tijd in België. Volgens het blad werd besloten om het initiatief bij Nederland te leggen vanwege haar nationaliteit.
Het zou niet duidelijk zijn door wie Joanie werd ontvoerd. Volgens de redactie van het blad “is het niet uit te sluiten dat de journaliste ontvoerd is door de groepering die ze wou bezoeken en interviewen”.
Michaël Lescroart, de redactiechef van het blad, heeft de hele tijd alle gesprekken gevoerd.
Na twee dagen was de tolk van de verslaggeefster weg. Hij zou volgens van Hassel zijn vrijgelaten of gevlucht.
De tolk kwam in elk geval boven water in Kabul en het is mogelijk dat hij daar “bruikbare informatie” heeft kunnen doorgeven, aldus van Hassel.
Het blad en de autoriteiten kozen ervoor om de ontvoering geheim te houden. Men wilde voorkomen dat de leiders van de Taliban er lucht van zouden krijgen in Pakistan en haar misschien wilden laten executeren.
De internationale pers in de Afghaanse hoofdstad was van de gijzeling op de hoogte, maar hield de kaken stijf op elkaar om haar veiligheid niet verder in gevaar te brengen.
Na haar vrijlating ging De Rijcke naar een ziekenhuis van de ISAF-veiligheidsmacht voor een medische controle. Daarna vertrok ze naar de Nederlandse ambassade in Kabul. Dit weekeind gaat ze terug naar België.
Het is niet duidelijk of er losgeld is betaald of dat er gevangenen zijn vrijgelaten voor De Rijcke. Ontvoeringen in Afghanistan kunnen worden uitgevoerd door de Taliban, om regeringen onder druk te zetten of om gevangen medestanders los te krijgen.
Daarnaast zijn er bendes actief die mensen gijzelen om losgeld te eisen. Hierbij kunnen naar verluidt bedragen wel oplopen tot 5 miljoen dollar.
De 10 Fransen kwamen om nadat ze in een hinderlaag van de Taliban terechtkwamen. Ze verkenden een onbekende weg naar een basis. De voertuigen kwamen vast te zitten, en er ging een voetpatrouille verder die plotseling onder vuur werd genomen.
Over de precieze omstandigheden bestaan verschillende verhalen. Franse soldaten zeggen dat ze ook onder vuur werden genomen door vriendschappelijke vliegtuigen. Dit wordt echter door de buitenlandse legermachten ontkend.
Er werd gesuggereerd dat de Fransen “overmoedig” waren. Ze hadden juist het commando over het Regionaal Commando Capital van de ISAF van Italië overgenomen en de leiding in een district ten noorden van Kabul.
Franse verslaggevers wisten later contact te leggen met militanten die betrokken waren bij de aanval op de Fransen. De rebellen lieten zich door het blad Paris Match fotograferen met een horloge en zelfs in de kleding van de slachtoffers.
Dit leidde in Frankrijk tot grote ontzetting. Het blad Paris Match werd er zelfs van beschuldigd om propaganda voor de Taliban te maken.
Zie ook
Opschudding in Frankrijk vanwege Taliban met buit van gesneuvelde Fransen
Tien ISAF-soldaten uit Frankrijk gesneuveld in Surobi bij Kabul
zaterdag 5 juli 2008
Ontvoerde Pakistaanse journalisten in Mohmand vrijgelaten door Taliban
Taliban-militanten hebben zaterdag twee Pakistaanse journalisten vrijgelaten die 36 uur lang waren ontvoerd in de gewelddadige Stammenregio in het westen van Pakistan aan de grens met Afghanistan.
De verslaggever Pir Zubair Shah en de fotograaf Akhtar Soomro werden donderdag ontvoerd in het agentschap Mohmand. Een groep stamoudsten heeft over hun vrijlating onderhandeld.
De Taliban verklaarden dat ze werden vrijgelaten nadat bleek dat het om verslaggevers ging en niet om spionnen. Spionnen lopen de kans om publiekelijk te worden geëxecuteerd.
De semi-autonome Stammengebieden in Pakistan zijn nooit onder controle geweest van de Pakistaanse overheid. Voordat de aanslagen van 11 september plaatsvonden op de Verenigde Staten liet de Pakistaanse overheid haar gezicht er zelden zien.
De regio’s hebben hun plaatselijke leiders, die historisch “maliks” worden genoemd, het Arabische woord voor “koning”. De bevolking bestaat voor het merendeel uit etnische Pathanen, de groep waaronder de Taliban traditioneel de meeste aanhangers tellen.
Nu zeggen veiligheidsdiensten dat de Taliban en Al-Qaida er onderkomens hebben en dringen ze er bij de Pakistaanse regering op aan om daar tegen op te treden, want er worden vanuit deze regio aanvallen uitgevoerd door militanten op het grondgebied van Afghanistan.
Pakistaanse journalisten bezoeken regelmatig bijeenkomsten van Taliban-leiders in het gebied en genieten dan bescherming van deze leiders, die ook graag hun verhaal kwijt willen aan de media.
Een Pakistaanse journalist schreef eens: “Toen ik bij een bijeenkomst aanwezig was keek ik steeds naar de lucht of er niet een aanval plaats zou vinden met een vliegtuig of een raket.”
Ook zijn Pakistaanse journalisten regelmatig “embedded” bij de Taliban, en brengen dan verslag uit over de situatie binnen de gelederen van de militante islamitische groepering.
De verslaggever Pir Zubair Shah en de fotograaf Akhtar Soomro werden donderdag ontvoerd in het agentschap Mohmand. Een groep stamoudsten heeft over hun vrijlating onderhandeld.
De Taliban verklaarden dat ze werden vrijgelaten nadat bleek dat het om verslaggevers ging en niet om spionnen. Spionnen lopen de kans om publiekelijk te worden geëxecuteerd.
De semi-autonome Stammengebieden in Pakistan zijn nooit onder controle geweest van de Pakistaanse overheid. Voordat de aanslagen van 11 september plaatsvonden op de Verenigde Staten liet de Pakistaanse overheid haar gezicht er zelden zien.
De regio’s hebben hun plaatselijke leiders, die historisch “maliks” worden genoemd, het Arabische woord voor “koning”. De bevolking bestaat voor het merendeel uit etnische Pathanen, de groep waaronder de Taliban traditioneel de meeste aanhangers tellen.
Nu zeggen veiligheidsdiensten dat de Taliban en Al-Qaida er onderkomens hebben en dringen ze er bij de Pakistaanse regering op aan om daar tegen op te treden, want er worden vanuit deze regio aanvallen uitgevoerd door militanten op het grondgebied van Afghanistan.
Pakistaanse journalisten bezoeken regelmatig bijeenkomsten van Taliban-leiders in het gebied en genieten dan bescherming van deze leiders, die ook graag hun verhaal kwijt willen aan de media.
Een Pakistaanse journalist schreef eens: “Toen ik bij een bijeenkomst aanwezig was keek ik steeds naar de lucht of er niet een aanval plaats zou vinden met een vliegtuig of een raket.”
Ook zijn Pakistaanse journalisten regelmatig “embedded” bij de Taliban, en brengen dan verslag uit over de situatie binnen de gelederen van de militante islamitische groepering.
Abonneren op:
Posts (Atom)